't Pannekoekschip Leeuwarden
Leeuwarden
Nostalgie... auf diesem gemütlichen Schiff essen Sie die besten Pfannkuchen von ganz Friesland!
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Sobald Sie unser Schiff betreten, reisen Sie in die Vergangenheit zurück. Sie landen im Laderaum eines 43 Meter langen Zweimastklippers. Einer der größten Klipper, die jemals in den Niederlanden gebaut wurden.
Sie schreiten über den originalen Dielenboden zu Ihrem Tisch und sehen in der Zwischenzeit auf der Backbord- sowie Steuerbordseite alte Luken und charakteristische Bullaugen mit Blick aufs Wasser. Eine wahre Schiffsatmosphäre wird ausgestrahlt - als würden Sie gleich ins offene Meer davonsegeln.
Nur der Geruch hat sich seit der letzten Fahrt deutlich verändert. Früher stiegen die Seeleute regelmäßig mit Skorbut von Bord. Heutzutage läuft einem bei Ankunft das Wasser im Mund zusammen, sobald der verlockende Duft frisch gebackener Pfannkuchen in die Nase steigt.
In diesem Familienrestaurant ist Platz für 135 Gäste. Sie können an Bord zu Mittag und zu Abend essen, oder unternehmen Sie erst eine Gruppenfahrt durch die Kanäle und kommen Sie anschließend für leckere Pfannkuchen vorbei.
Für die Kinder gibt es eine Spielecke, Malvorlagen und viele Überraschungspfannkuchen, wobei beispielsweise zwischen Captain Hook-, Piraten- oder Prinzessinnen-Pfannkuchen gewählt werden kann. Kurzum: Wer gut und günstig auswärts essen möchte, sollte auf alle Fälle einen Tisch reservieren. Zu zweit, mit Familie oder warum eigentlich nicht mit der ganzen Verwandtschaft! Das Schiff mit Kinderspielecke bietet für jeden ein unvergessliches Erlebnis. Capt'n Pancake heißt Sie an Bord herzlich willkommen!
Hier finden Sie 't Pannekoekschip Leeuwarden
Willemskade 698911AZ Leeuwarden Route planen
vanaf jouw locatie
-
Gedicht: Gean de striid oan al is it miskien ek mei it ferkearde wapen | Janneke Spoelstra
Gedicht: Gean de striid oan al is it miskien ek mei it ferkearde wapen | Janneke Spoelstra
-
Kornwerderzand - Afsluitdijk - Vogelkijkpunt
Kornwerderzand - Afsluitdijk - Vogelkijkpunt
-
De sluis van Alde Leie
De sluis van Alde Leie
(beluister hier het audioverhaal)
Hoe hou je het water op hoogte in een poldervaart, terwijl de schepen er ook door moeten? Met een schutsluis natuurlijk. Hier zie je het lage waterpeil aan de ene kant, het hoge peil aan de andere kant. Polder en boezem, de aan elkaar verbonden kanalen en meren in Friesland met hetzelfde streefpeil van 0,52 meter onder NAP, komen hier dus bij elkaar.
Bij deze in 2013 aangelegde Anita Andriessensluis kun je goed zien hoe zo'n schutsluis werkt. In dit geval met slechts één druk op de knop. Je vaart de sluis in als de schuiven openen en zorgt dat ze achter je sluiten. Je wacht tot het water op niveau is in de sluis en vaart verder als de deuren voor je openen. Simpel.
De trekvissen die bij Zwarte Haan het binnenwater inzwemmen kunnen hier door de vispassage naar de Friese boezem, net als bij Wier. De sluis van Alde Leie is terug, zou je kunnen zeggen, want vanaf ongeveer 1300 was hier ook al een sluis. Houten restanten en walbeschoeiingen zijn in de jaren zeventig van de twintigste eeuw in de bodem achter het café gevonden, toen er riolering werd aangelegd.
Die sluis was destijds heel belangrijk voor het dorp De Leije, dat aan de oever van een oude zeeslenk van de Middelzee lag. Er werd niet alleen water in zee geloosd, ook schepen konden hier in en uit. En door die zeehaven-functie was het een drukte van jewelste. Er werd dag in dag uit gehandeld in zuivel en vee, turf, hout en bier.
Toen het achterliggende Bildt in 1505 werd ingepolderd, was het gedaan met de economische bloei van het dorp. De sluis werd een binnensluis en De Leije veranderde in Oude Leije. De Leistervaart werd lange tijd nog wel gebruikt, maar in de jaren zeventig van de vorige eeuw kwamen er dammen en werd het stil op het water. Met de komst van de nieuwe sluis, onderdeel van het bevaarbaar maken van de Noordelijke Elfstedenvaarroute, varen hier weer bootjes door het dorp, zoals dat eeuwenlang gebeurde.
Ingesproken door:
Fotograaf Linette Raven ontwikkelt het liefst grote series met monumentale portretten van mensen uit een bepaalde omgeving/beroep. Haar contact met Joop Mulder dateert al van 2001, toen ze samen met hem voor Oerol 2002 t/m 2007 het project 'Fan twae kanten’ ontwikkelde en presenteerde. Er volgende nog vele projecten.
“Joop was een vanzelfsprekende aanwezigheid in mijn leven, hij was er gewoon.. zoals het hoort. Hij bood mij ruimte en zijn vertrouwen. Samen in de auto touren door het landschap van Terschelling of Friesland en maar ideeën spuien, een uitsmijter en weer door. Het was een unieke ervaring, met Joop als creatief pionier mee te mogen reizen. Zijn gunfactor, zijn creatieve geest en zijn blauwe twinkelogen altijd aan. Bij het elkaar weer zien, het ’hi meissie’. Later bleek niet alleen bij mij, zo mooi, allemaal dezelfde warme begroeting plus zachte-snor omhelzing.Dat was Joop. Voor nu vanzelfsprekend en vaak aanwezig in mijn gedachte.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
