Zakkenhandel L.A. Dijkstra
Harlingen
In 1781 hangt brouwer Geert Brouwer (zijn naam is misschien geen toeval…) zijn voorschoot aan de wilgen. Hij verkoopt zijn pakhuis en mouterij, 'voor weinige jaren nieuw gestigt', voor 1000 goudguldens aan 'old burgemeester' Jane van Slooten en kies...
Hier schon mal ein Vorgeschmack
Das könnte dich auch interessieren
In 1781 hangt brouwer Geert Brouwer (zijn naam is misschien geen toeval…) zijn voorschoot aan de wilgen. Hij verkoopt zijn pakhuis en mouterij, 'voor weinige jaren nieuw gestigt', voor 1000 goudguldens aan 'old burgemeester' Jane van Slooten en kiest het ruime sop: hij gaat varen op 's lands fregat van Oorlog 'de Faam'. Een kleine anderhalve eeuw fungeert het pand daarna als stal, wagenhuis en stalling. In 1927 is het in gebruik als bergplaats voor meubels, bedden en matrassen. Dat moet er allemaal uit, als Lourentius A. Dijkstra dit pakhuis aankoopt om het bij zijn zaak aan de achtergelegen Grote Kerkstraat 31 te trekken. Dijkstra strijkt daar in 1929 neer, nadat hij een paar jaar eerder een handel in jute zakken is begonnen. In de Grote Kerkstraat breidt hij zijn assortiment flink uit. Hier verkoopt hij ook manden, klompen, zeemleer, borstelwaren, rieten stoelen, trappen, breimandjes, hondenmanden en aanverwante artikelen.
In die dagen is de Kerkstraat een drukke winkelstraat en dat zakelijke succes maakt het waarschijnlijk nodig om dit pakhuis aan de Kruisstraat aan te kopen. In de loop der jaren verdwijnen de klompen en jute zakken uit beeld, maar de hondenmanden blijven: het bedrijf transformeert langzamerhand in een dierenspeciaalzaak. Die sluit in 1992 de deuren. De voormalige mouterij, met aan de voorzijde een afgeschuind zadeldak en vier bijzondere kruiskozijnen, krijgt dan opnieuw een nieuwe bestemming: stadslogement.
-
Wapens onder het hooi
Wapens onder het hooi
In het najaar van 1944 beginnen de wapendroppings. Tot aan de bevrijding is er in de provincie Friesland een vijfentwintigtal van geweest. De wapens moeten uit handen van de bezetters blijven en worden daarom goed verborgen, vaak bij boeren. De boerderij van Johannes van Dijk in Hitzum is het voornaamste wapendepot van district VII van het gewest Friesland van de NBS, de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten. In de boerderij van Willem Postma onder Achlum krijgen de illegale werkers wapenonderricht van een speciale instructeur, die mee is gedropt. Alles geschiedt natuurlijk met de grootste behoedzaamheid, maar toch kruipen de NBS’ers twee keer door het oog van de naald.
Boer Van Dijk is fel anti-Duitse bezetter. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zijn boerderij een toevlucht wordt voor onderduikers en verzetsmensen. Twee van zijn zoons zijn lid van de NBS, de in het najaar van 1944 uit de verschillende geledingen van het verzet gevormde paramilitaire verzetsorganisatie. De gedropte wapens worden bij hem gebruiksklaar gemaakt en vervolgens diep onder het hooi in de schuur weggestopt.
Ook weigert Van Dijk mee te werken aan de verplichte leveringen van vee, melk en hooi aan de Wehrmacht. Als reactie gaan Duitse militairen over tot inbeslagname van zijn hooi. Onder toeziend oog van Sonderführer August Geese van de Abteilung Ernährung und Landwirtschaft, onderdeel van de Wehrmacht, geassisteerd door zijn fanatieke Nederlandse tolk Grietje Sinnema, wordt het hooi uit de schuur gehaald. Ieder moment kunnen de wapens bloot komen te liggen, maar net op tijd vindt Geese het genoeg. Leden van het verzet, die met een pistool in de zak de boel in de gaten hielden, hoeven niet in actie te komen. Een drama is afgewend. Toch zal de oorlog voor de familie Van Dijk dramatisch eindigen: hun zoon Jitze Pieter sneuvelt bij een vuurgevecht tussen NBS’ers en terugtrekkende Duitse militairen op de dag dat Hitzum wordt bevrijd.
Om met de wapens te kunnen omgaan krijgen de verzetsmensen instructies van commando’s, die eveneens zijn gedropt. Dat gebeurt onder andere op de boerderij van Willem Postma, gelegen aan een doodlopende weg, midden in de weilanden tussen Hitzum en Achlum. Op een middag aan het einde van oktober 1944 komen dertig mannen daar in het geheim samen in de schuur om van instructeur Groenewoud te leren omgaan met stenguns, bazooka’s, handgranaten. Ze zijn volop bezig als er een motorpatrouille van de Grüne Polizei nadert. De paniek slaat toe onder de mannen, maar Groenewoud houdt het hoofd koel, duwt ze een wapen in de hand en laat ze een positie innemen. De Grünen rijden echter door, maar komen even later weer terug als ze ontdekken dat de weg doodloopt. Opnieuw rijden ze de boerderij voorbij, kennelijk zijn ze verdwaald. Het loopt goed af.
