Idylle Waadhoeke
Franeker
De Idylle Waadhoeke is niet alleen een thuis voor vlinders, bijen en vogels, maar ook een geluksplek waar bezoekers de harmonie tussen mens en natuur kunnen ervaren. Het is een ideaal uitstapje voor wie houdt van wandelen, fotograferen of gewoon genieten van de rust in het weidse Friese landschap.
Hier schon mal ein Vorgeschmack
De Idylle Waadhoeke is niet alleen een thuis voor vlinders, bijen en vogels, maar ook een geluksplek waar bezoekers de harmonie tussen mens en natuur kunnen ervaren. Het is een ideaal uitstapje voor wie houdt van wandelen, fotograferen of gewoon genieten van de rust in het weidse Friese landschap.
Gelegen aan het Jabikspaad en op slechts één kilometer afstand van de historische stad Franeker ligt de Idylle Waadhoeke: een rustgevende oase van 2,5 hectare waar natuur, cultuur en biodiversiteit samenkomen. Dit bijzondere wandelgebied werd in 2018 aangelegd als vlinderidylle met bloemrijk grasland en bijenvriendelijke struiken. Inmiddels is het uitgegroeid tot een veelzijdige cultuurtuin die uitnodigt tot ontdekken én genieten.
Tijdens een wandeling door de Idylle passeer je kleurrijke bloemenvelden, gemengde hagen, fruitbomen en waterpartijen die rijk zijn aan leven. Er is een honingbijenstal waar de onmisbare bestuivers hun werk doen, en een composthoop die symbool staat voor de kringloop van de natuur. Bankjes nodigen uit om even stil te staan, de geuren en kleuren in je op te nemen en te luisteren naar het gezoem en gezang van insecten en vogels.
Kom langs en laat je verrassen door de kleurrijke biodiversiteit en de serene sfeer van deze verborgen geluksplek in Noardwest Fryslân.
Hier finden Sie Idylle Waadhoeke
Hitzumer binnenpad8805 TC Franeker Route planen
vanaf jouw locatie
-
Gedenksteen voor Gesneuvelde Canadezen
Gedenksteen voor Gesneuvelde Canadezen
De ‘Gedenksteen voor Gesneuvelde Canadezen’ in de buitenmuur van de Martinikerk in Sneek is opgericht ter nagedachtenis aan de zes Canadese militairen die kort na de bevrijding van de stad zijn gesneuveld. De namen van de zes slachtoffers luiden: A. Cockburn, W.L. Jackson, G.W. Ouderkirk, H.H. Pennell, Fr.R. Shepherd en S.W. White. De militairen maakten deel uit van The Queen’s Own Rifles of Canada. Zij sneuvelden op 15 en 16 april 1945 tijdens krijgshandelingen in de omgeving van het dorp Wons, bij de Afsluitdijk. Op 17 april 1945 zijn de gesneuvelde militairen begraven op de Algemene begraafplaats te Sneek en op 25 maart 1946 herbegraven op het Canadese ereveld te Holten.
Op 16 april 1945 waren grote delen van Friesland bevrijd. In het westen en zuidwesten van de provincie was het zover nog niet. Enkele duizenden Duitse soldaten hadden zich verzameld in de Friese havenplaatsen en rond de Afsluitdijk. Zij probeerden nog de oversteek te maken naar Noord-Holland dat nog stevig in Duitse handen was.
De Canadezen wilden voorkomen dat de Duitsers zich in Noord-Holland verder versterkten. Mede daarom zetten zij vanaf 16 april de aanval in op de Kop van de Afsluitdijk. De infanterie van Queens Own Rifles of Canada was één van de eenheden die hierbij betrokken was. Op 16 april vertrokken zij vanuit Bolsward in de richting van de Afsluitdijk, ondersteund door tanks van de Sherbrooke Fusiliers.
In het open Friese landschap waren de Canadezen op de weg erg zichtbaar en dus kwetsbaar. Vlak voor een brug bij Hayum openden de Duitsers het vuur. De Canadees Orville Cook zat in één van de voorste voertuigen. Over wat er daarna gebeurde schreef hij het volgende:
"Ik zat eerst rechts, maar kwam later in het linker compartiment van onze carrier. Dat was mijn geluk. Bij de strijd met de Duitsers die volgde, was ik de enige die niet geraakt werd. Ze lieten ons ver komen en schoten drie keer raak. Er kwam rook uit het rechter compartiment van mijn carrier. Ik sprong eruit en ben naar de andere kant gerend om de sergeant eruit te halen en hoe ik dat voor elkaar kreeg, weet ik niet meer. Ik legde hem op de weg. De bestuurder was de volgende die ik eruit haalde en op de weg neerlegde. Ik heb ze beiden morfine toegediend en gaf ze een sigaret.
De sergeant zei: ga terug en vertel de A compagnie waar het vuur is en 'make sure they get those jerry (Duitse) bastards for this one'. De soldaten in de voorste carrier waren op slag dood.”
De Duitsers hadden aan de westkant van de brug verschillende stukken luchtafweergeschut verdekt opgesteld. De licht gepantserde carriers waren niet opgewassen tegen de 20 mm. en 40 mm. granaten. In het voorste voertuig sneuvelden Alexander Cockburn, Walter Leslie Jackson, Gordon William Ouderkirk, Harry Horace Pennell en Walter Samuel White. Verder vielen er aan Canadese kant ook meerdere gewonden waaronder de mannen in het voertuig van Orville Cook.Vrijwel direct nadat duidelijk was waar het Duitse geschut stond opgesteld rekenden de Queens of Own Rifles samen met enkele tanks van de Sherbrooke Fusiliers alsnog af met de Duitse weerstand. De resterende verdedigers gaven zich uiteindelijk over.
De gevechten bij Wons en Pingjum zouden de laatste plek zijn waar soldaten van de Queens Own Rifles of Canada sneuvelden. Het was daarom de expliciete wens van de veteranen om in Wons hun monument te plaatsen. Op deze Honour Roll staan de namen van hun kameraden die vanaf D-Day tot de bevrijding het leven lieten.
