Radiolichtschip Jenni Baynton
Harlingen
Zendschip, voormalig lichtschip zowel langs de steiger als verankerd op zee beschikbaar voor rondleidingen, exposities, akoestische concertjes en radio-uitzendingen.
Das könnte dich auch interessieren
Het lichtschip is in 1949 gebouwd als lichtschip voor de Engelse kust. Na 40 jaar schepen naar veilige havens geloodst te hebben is het schip van 1991 tot 2000 in Rotterdam als discotheek gebruikt. Vanaf 2005 is het schip omgebouwd tot zendschip en diende als uitzendlocatie voor Radio Waddenzee, Radio Seagull en diverse andere stations. Het schip is sinds 2024 ook te huur voor andere dan radio-gerelateerde activiteiten. Een aantal ruimtes, waaronder een kleine theaterzaal, is separaat of gecombineerd te gebruiken als locatie voor team-building activiteiten, akoestsche concertjes en recitals, exposities, vergaderingen en colleges. Het schip heeft naast een grote en een kleine publieksruimte, drie radiostudio's aan boord. Het kan 12 mensen accommoderen qua slaapplek. Er is een natte ruimte met wasgelegenheid, een kombuis en een heus helikopterdek waarop buitenconcerten gegeven kunnen worden.
Doordat het schip zelfvoorzienend is kan het ingezet worden vanaf de ligplaats langs de steiger, maar ook vanaf een ankerplaats op de Waddenzee.
Nachhaltiger Unternehmer
Bei Radiolichtschip Jenni Baynton hat Nachhaltigkeit einen hohen Stellenwert!
-
Duurzaam gebruik van water
Drinkwater aan boord van een schip is een schaars goed. Bij elk tappunt wordt gewezen op de noodzaak het gebruik te minimaliseren. Het badwater wordt (her)gebruikt om de toiletten door te spoelen.
Hier finden Sie Radiolichtschip Jenni Baynton
ZuiderpiersteigerNieuwe Willemskade (t/o nr 8)
8862 RZ Harlingen Route planen
vanaf jouw locatie
-
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
Lemster Polders - Grutte Bekken - Uitkijktoren
-
Ameland - Hollum - Dijk bij de Reeweg - Vogelkijkpunt
Ameland - Hollum - Dijk bij de Reeweg - Vogelkijkpunt
-
'Moordhol' Crackstate, het einde van de terreur
'Moordhol' Crackstate, het einde van de terreur
"Die morgen duurde langer dan ooit. Ik deed niets anders dan voor het raam staan te praten. Beneden in het park zei een man tegen mij dat de Canadezen in Bontebok waren." Verzetsman Jan Tuut zit op de ochtend van de bevrijding van Heerenveen nog gevangen in Crackstate.
De gevangenis Crackstate is vanaf oktober 1944 het beruchte hoofdkwartier van mannen van de Sicherheits Dienst (SD), die opgejaagd door de geallieerden vanuit België naar het noorden trekken. Er worden talloze gevangenen vreselijk mishandeld, gemarteld en zelfs doodgeschoten. Op het hoogtepunt zitten er 200 tot 300 mannen en vrouwen gevangen. In een vijfpersoons-cel worden soms tientallen mensen opgesloten. Een dag voor de bevrijding dreigen de Duitsers nog de boel op te blazen.
De Canadese bevrijders naderen Heerenveen op 14 april via Mildam. Duitse troepen leveren hardnekkig strijd in dit gebied en er wordt flink met tanks geschoten. De vijftig à zestig gevangenen zitten in doodsangst in Crackstate vast en horen het lawaai in de verte. Totdat bakker Gerlof de Wolf en zijn knecht Hendrik rond half drie vermoeden dat de vijand uit de stad vertrokken is.
De Wolf woont schuin tegenover Crackstate en kent de situatie goed en hij hoort waar de sleutels liggen. Bedacht op bommen en boobytraps sluipen ze voorzichtig door de open voordeur naar binnen. Ze weten de gevangenen uit de cellen te krijgen. In stilte verlaat iedereen de gevangenis met de opdracht om zo snel mogelijk onder te duiken. Er verschijnen zo nu en dan nog Duitsers in de stad. Het blijft levensgevaarlijk.
Schrikbewind
Voordat de SD onder leiding van SS-Hauptsturmführer Kronberger het schrikbewind begint, pleegt het verzet in september 1944 zes man sterk een overval. Ze weten twee gevangen 'illegalen' te bevrijden. Er wordt in maart 1945 overwogen nog een keer een overval te plegen, maar het risico is te groot.
Een paar dagen voor de bevrijding ontvangt Kronberger een dreigbrief van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten (NBS). Het is de communistische Districts Operatie Leider (DOL) die hem waarschuwt geen gevangen meer te doden. Een merkwaardig kat-en-muis-spel gaat hieraan vooraf tussen Kronberger en de Districts Operatieleider (DIC) die in Crackstate gevangen zit.
Kronberger sluit een deal in ruil voor vrijlating en de belofte dat de DIC en zijn plaatsvervanger, de 'communistische' DOL terugkeren. De angst voor de 'communistische wraak' van de DOL is blijkbaar groot. Als de DIC en DOL uiteraard niet terugkeren, worden twee gevangenen bij Luinjeberd door de SD vermoord. Meer dan zestig gevangenen overleven hun verblijf in Crackstate niet door marteling, executie of transport naar kampen. Kronberger wordt na de oorlog tot veertien jaar veroordeeld.
Aan het begin van de avond van de 14e april, bereiken de Canadezen eindelijk Heerenveen-Zuid. Rond 19.00 uur halen de bewoners de bevrijders met veel gejuich binnen. Achtergebleven Duitsers schieten dan plotseling toch nog op de feestvierende menigte. Er vallen geen slachtoffers. De volgende dag is heel Heerenveen bevrijd en worden 'landverraders' en gevangengenomen Duitsers opgesloten in Crackstate. Het Huis van Bewaring dient nog enige tijd voor de internering van NSB-ers. In 1973 wordt het afgebroken en in 1995 wordt er een monument voor de slachtoffers onthuld.
