Voorstraat 75
Harlingen
In 1937 trouwt Simon Leijdesdorff met de Scheveningse Pietje (Nel) van Zon. Hij is Joods, zij christelijk. Het leven is mooi: een jaar later wordt zoontje Leo geboren en in 1939 slaagt Simon voor het Middenstandsdiploma.
Neem alvast een kijkje
Ook leuk
Simon Leijdesdorff
In 1937 trouwt Simon Leijdesdorff met de Scheveningse Pietje (Nel) van Zon. Hij is Joods, zij christelijk. Het leven is mooi: een jaar later wordt zoontje Leo geboren en in 1939 slaagt Simon voor het Middenstandsdiploma, zodat ze de juwelierszaak van Simons vader kunnen overnemen. Maar dan komt de oorlog.
In maart 1943 krijgen ze van de afdeling ‘Zentralstelle für jüdische Auswanderung Amsterdam, Abt. Evakuierung’ het bevel binnen 14 dagen hun woning in Harlingen te verlaten. Alle meubels moeten mee. Het gezin krijgt een huis toegewezen in Amsterdam, aan de Noorder Amstellaan 57¹.
De vervolging van Joden wordt steeds heftiger. Ze geven onderdak aan 11 Joodse onderduikers en Nel zet zich in om het leven van haar Joodse familie en vrienden te redden. Ze ruilt horloges en sieraden uit de winkel om alle monden te voeden en maakt deel uit van de Trouwgroep die een illegale krant verspreidt. In de Hongerwinter is ze dagenlang op de fiets onderweg, om in Friesland aardappelen en andere etenswaren te halen.
Dan worden Simons ouders opgepakt. Vanuit Westerbork vraagt moeder Rosalie per briefkaart om eten. Nel brengt hen tweemaal levensmiddelen en kleding. Als Simon voor transport naar Duitsland wordt opgehaald, ziet Nel kans hem weer mee naar huis te krijgen. Ook een tweede keer lukt haar dat. In 1984 zal ze de Yad Vashem-onderscheiding uitgereikt krijgen, waarmee ze als ‘Rechtvaardige onder de volkeren’ wordt erkend.
Dankzij zijn gemengde huwelijk overleeft Simon Leijdesdorff de oorlog, als enige sterdragende voljood uit Harlingen. Hij overlijdt in 2002.
-
De bevrijding van Leeuwarden
De bevrijding van Leeuwarden
Op 11 april 1945 werd duidelijk dat de Duitse weerstand in het noorden van Nederland beperkt was. De geallieerden grepen op 12 april deze kans om zo snel mogelijk op te rukken naar Friesland. Een van de belangrijkste doelen was het bevrijden van Leeuwarden. Hiervoor was de 9th Canadian Infantry Brigade aangewezen. Maar het zou uiteindelijk anders lopen.
Op 12 april reden de Royal Canadian Dragoons bij Noordwolde Friesland binnen. Zij dienden met hun gepantserde voertuigen verkenningen uit te voeren en zo snel mogelijk de Waddenzee te bereiken. Daarmee werden de Duitse troepen in Friesland en Groningen van elkaar gescheiden.
In de nacht van 14 op 15 april stonden drie Squadrons van de Dragoons bij Suameer. Burgum kon eerder die dag niet meer bereikt worden omdat de brug bij de Burgummerdaam door de Duitsers was opgeblazen.
Intussen was er van alles gaande in het nabijgelegen Leeuwarden. Op 12 april was het vliegveld door de Duitsers opgeblazen. En vanaf 14 april verlieten zij de stad. Leeuwarden zou niet worden verdedigd. Het Burgerweeshuis dat onderdak had geboden aan verschillende Duitse instanties werd in brand gestoken. Een poging om de telefooncentrale op te blazen mislukte door een geniale ingreep van het verzet. Dat verzet ging bovendien in de vroege ochtend van 15 april massaal de straat op om belangrijke punten te bezetten en achtergebleven Duitsers gevangen te nemen.
De Dragoons in Suameer hadden contact met het verzet in Leeuwarden. Door verschillende berichtgeving was het onduidelijk of er nu hard gevochten werd in Leeuwarden of dat de Duitsers de stad volledig hadden verlaten. Doordat de Duitsers belangrijke bruggen op de route van Heerenveen naar Leeuwarden hadden opgeblazen kon de infanterie niet snel bijstand verlenen.
Daarom gingen de Dragoons zelf een kijkje nemen. In eerste instantie werd een patrouille van vier voertuigen over de Groningerstraatweg rond half twaalf de stad in gestuurd. Eén van de Canadezen in die voertuigen tekende het volgende op:
‘As we entered the city, passing through the concrete barrier by the narrow passageway left for normal traffic, we were met by an almost hysterical patrol of Resistance men […] In a few moments the news of our arrival had spread through the city, and we were given a fantastic welcome as we rolled slowly forward into the centre of town.
Een Leeuwarder herinnerde zich:
‘Wij woonden dicht bij de Groningerstraatweg, waar onze bevrijders langs kwamen. Met vele honderden stonden wij daar, allemaal blijde toeschouwers. Ineens schoten twee dames uit de rij naar voren en vlogen de Canadezen om de hals met de volgende woorden: “Och skatten, binne jimme daar eindelijk!
Nadat de patrouille had vastgesteld dat de kust veilig was, volgde het hele C Squadron, een detachement van de Royal Canadian Engineers en Regimental Headquarters van Lieutenant-Colonel Landell. Leeuwarden was bevrijd. Hierna gingen duizenden de straat op. Eén van de Canadezen schreef:
‘We halted, and were immediately surrounded by laughing, yelling mobs of people, bringing flowers to give to us, and cheering every move. The Resistance men were everywhere, doing their best to keep the people within bounds and off the cars, but their efforts were hardly necessary. I never saw a more satisfying gathering in my life.’
Leeuwarden was door onverwachte omstandigheden bevrijd door de Dragoons. In de nacht van 15 op 16 april trok alsnog Canadese infanterie de stad in.
