Radiolichtschip Jenni Baynton
Harlingen
Zendschip, voormalig lichtschip zowel langs de steiger als verankerd op zee beschikbaar voor rondleidingen, exposities, akoestische concertjes en radio-uitzendingen.
Neem alvast een kijkje
Ook leuk
Het lichtschip is in 1949 gebouwd als lichtschip voor de Engelse kust. Na 40 jaar schepen naar veilige havens geloodst te hebben is het schip van 1991 tot 2000 in Rotterdam als discotheek gebruikt. Vanaf 2005 is het schip omgebouwd tot zendschip en diende als uitzendlocatie voor Radio Waddenzee, Radio Seagull en diverse andere stations. Het schip is sinds 2024 ook te huur voor andere dan radio-gerelateerde activiteiten. Een aantal ruimtes, waaronder een kleine theaterzaal, is separaat of gecombineerd te gebruiken als locatie voor team-building activiteiten, akoestsche concertjes en recitals, exposities, vergaderingen en colleges. Het schip heeft naast een grote en een kleine publieksruimte, drie radiostudio's aan boord. Het kan 12 mensen accommoderen qua slaapplek. Er is een natte ruimte met wasgelegenheid, een kombuis en een heus helikopterdek waarop buitenconcerten gegeven kunnen worden.
Doordat het schip zelfvoorzienend is kan het ingezet worden vanaf de ligplaats langs de steiger, maar ook vanaf een ankerplaats op de Waddenzee.
Duurzame ondernemer
Bij Radiolichtschip Jenni Baynton staat duurzaamheid hoog in het vaandel!
-
Duurzaam gebruik van water
Drinkwater aan boord van een schip is een schaars goed. Bij elk tappunt wordt gewezen op de noodzaak het gebruik te minimaliseren. Het badwater wordt (her)gebruikt om de toiletten door te spoelen.
Hier vind je Radiolichtschip Jenni Baynton
ZuiderpiersteigerNieuwe Willemskade (t/o nr 8)
8862 RZ Harlingen Plan je route
vanaf jouw locatie
-
De sluis van Alde Leie
De sluis van Alde Leie
(beluister hier het audioverhaal)
Hoe hou je het water op hoogte in een poldervaart, terwijl de schepen er ook door moeten? Met een schutsluis natuurlijk. Hier zie je het lage waterpeil aan de ene kant, het hoge peil aan de andere kant. Polder en boezem, de aan elkaar verbonden kanalen en meren in Friesland met hetzelfde streefpeil van 0,52 meter onder NAP, komen hier dus bij elkaar.
Bij deze in 2013 aangelegde Anita Andriessensluis kun je goed zien hoe zo'n schutsluis werkt. In dit geval met slechts één druk op de knop. Je vaart de sluis in als de schuiven openen en zorgt dat ze achter je sluiten. Je wacht tot het water op niveau is in de sluis en vaart verder als de deuren voor je openen. Simpel.
De trekvissen die bij Zwarte Haan het binnenwater inzwemmen kunnen hier door de vispassage naar de Friese boezem, net als bij Wier. De sluis van Alde Leie is terug, zou je kunnen zeggen, want vanaf ongeveer 1300 was hier ook al een sluis. Houten restanten en walbeschoeiingen zijn in de jaren zeventig van de twintigste eeuw in de bodem achter het café gevonden, toen er riolering werd aangelegd.
Die sluis was destijds heel belangrijk voor het dorp De Leije, dat aan de oever van een oude zeeslenk van de Middelzee lag. Er werd niet alleen water in zee geloosd, ook schepen konden hier in en uit. En door die zeehaven-functie was het een drukte van jewelste. Er werd dag in dag uit gehandeld in zuivel en vee, turf, hout en bier.
Toen het achterliggende Bildt in 1505 werd ingepolderd, was het gedaan met de economische bloei van het dorp. De sluis werd een binnensluis en De Leije veranderde in Oude Leije. De Leistervaart werd lange tijd nog wel gebruikt, maar in de jaren zeventig van de vorige eeuw kwamen er dammen en werd het stil op het water. Met de komst van de nieuwe sluis, onderdeel van het bevaarbaar maken van de Noordelijke Elfstedenvaarroute, varen hier weer bootjes door het dorp, zoals dat eeuwenlang gebeurde.
Ingesproken door:
Fotograaf Linette Raven ontwikkelt het liefst grote series met monumentale portretten van mensen uit een bepaalde omgeving/beroep. Haar contact met Joop Mulder dateert al van 2001, toen ze samen met hem voor Oerol 2002 t/m 2007 het project 'Fan twae kanten’ ontwikkelde en presenteerde. Er volgende nog vele projecten.
“Joop was een vanzelfsprekende aanwezigheid in mijn leven, hij was er gewoon.. zoals het hoort. Hij bood mij ruimte en zijn vertrouwen. Samen in de auto touren door het landschap van Terschelling of Friesland en maar ideeën spuien, een uitsmijter en weer door. Het was een unieke ervaring, met Joop als creatief pionier mee te mogen reizen. Zijn gunfactor, zijn creatieve geest en zijn blauwe twinkelogen altijd aan. Bij het elkaar weer zien, het ’hi meissie’. Later bleek niet alleen bij mij, zo mooi, allemaal dezelfde warme begroeting plus zachte-snor omhelzing.Dat was Joop. Voor nu vanzelfsprekend en vaak aanwezig in mijn gedachte.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
