Kleine Bredeplaats 18
Harlingen
Levie Pais is één van de tien kinderen van Joseph en Sara Pais-Speijer. Hij trouwt met Adriana Rood uit Den Haag. Het paar gaat op de Kleine Bredeplaats 18 wonen, pal naast de groentezaak van de familie Pais.
Neem alvast een kijkje
Ook leuk
De 'cocosnootpartij' van Levie Pais
Levie Pais is één van de tien kinderen van Joseph en Sara Pais-Speijer. Hij trouwt met Adriana Rood uit Den Haag. Het paar gaat op de Kleine Bredeplaats 18 wonen, pal naast de groentezaak van de familie Pais.
Levie neemt later de groentezaak van zijn vader over, samen met zijn zus Esther en zijn broers Salomon en Abraham. Maar hij werkt ook een tijdje voor Salomon van Messel. Die drijft een paar straten verderop een ‘vennootschap tot het exploiteren van eener fabriek van borstelwerk en aanverwante artikelen en het drijven van een winkel in koloniale waren’. In de Borstelsteeg staat een herstelfabriekje, waarvoor nog wel eens een ‘bekwame Haarschoonmaker’ wordt gevraagd – wie weet was Levie dat.
In de synagoge vervangt Levie soms de Rabbijn, die naast zijn andere taken ook als chazzan de traditionele melodieën zingt, als voorzanger. Maar in zijn leven is plaats voor méér dan alleen zijn werk en zijn geloof. Hij komt op het idee voor de jeugd een straatkaatswedstrijd te houden, waarbij gestreden wordt om punten kokosnoot en (vooral) pinda’s. Bij de jaarlijkse ‘cocosnootwedstrijd’ is zelfs een Levie Pais-beker te winnen.
Levie en zijn vrouw Adriana worden in november 1942 van huis gehaald en op transport gezet naar Westerbork. Maar ‘zijn’ kaatspartij wordt na de oorlog nieuw leven ingeblazen. En nog steeds is de zomerse kaatspartij op de Lanen voor honderden kaatsers en duizenden toeschouwers een van de hoogtepunten van het sportieve jaar.
-
Molkwerum - Bocht van Molkwerum - Vogelkijkhut Swan
Molkwerum - Bocht van Molkwerum - Vogelkijkhut Swan
-
De sluis van Ouwe Syl
De sluis van Ouwe Syl
(beluister hier het audioverhaal)
Waar anders dan hier spreek je af met dorpsgenoten? Op de 'pyp' natuurlijk: de brug over de zijl, de sluis. De sluis is het natuurlijke middelpunt van Oudebildtzijl. Het dorp dankt zijn ontstaan én naam aan de sluis. In het Bildtse dialect dat hier gesproken wordt: Ouwe Syl.
De sluis – van hout - wordt in 1507 in de pas aangelegde vijftien kilometer lange dijk getimmerd en is onderdeel van een grootschalige inpoldering. 'Skep foor skep' veroveren arbeiders hier land op zee, de vroegere monding van de Middelzee om precies te zijn. De sluis, op de plek waar de Oude Rij in zee stroomt, zorgt voor afwatering van de vruchtbare polder. Schepen kunnen via de schutsluis naar de Waddenzee en terug landinwaarts. Aanleggen kan bij de kolk, een klein haventje achter het café.
Een eeuw later, rond 1600 is alweer land aangeslibd en komt er een nieuwe afwateringssluis twee kilometer noordwaarts: de Nije Syl (de nieuwe zijl, sluis), waar ook een gehucht ontstaat. Het dorp met de oude sluis verandert dan van Bildtsyl naar Ouwe-Syl.
Toch is de sluis van het oude Bildt nog steeds onderdeel van de waterkering. De dijk functioneert namelijk nog als slaperdijk, een reservedijk dus. De eikenhouten deuren die je in de sluis ziet hangen kúnnen het water tegenhouden. Ze zijn in 2006 geplaatst omdat de oorspronkelijke deuren waren verdwenen. Tot die tijd lagen er tientallen balken achter het café, die in geval van nood in de sluis geschoven konden worden.
De Sylsters zullen tegenwoordig niet wakker liggen van hoog water. Een paar eeuwen geleden was dat wel anders. Als er tijdens Kerst 1717 een stormvloed over de kust raast bijvoorbeeld. Het zoute zeewater dreigt de polders in te stromen en de sluis begeeft het bijna. De heldhaftige timmerman Krelis Anne laat de Sylsters als de wiedeweerga een huis afbreken en het puin in de sluis storten. Het dorp is gered, net als het achterland. Iemand die goed bevelen uit kan delen staat hier op 'e Syl nog altijd bekend als iemand die 'ken kommendere als Baas Krelis.'
Ingesproken door:
Als architect leeft Alex van de Beld tussen twee werelden; de wereld van het landschap en de natuur, met daarnaast de wereld van de kunst en de cultuur. Alex werkt al zijn hele leven om die werelden te verbinden. Dat is volgens hem nu meer dan ooit nodig, willen we een nieuwe toekomst ontwerpen.Alex leerde Joop Mulder in de aanloop naar 2018 kennen. “Joop was iemand die verschillende culturen bij elkaar bracht, zoals een sluis water met elkaar verbindt. Dat is meer en meer nodig om een inspirerende leefomgeving te maken waarin iedereen zijn plek vindt. Daarom zullen we Joop Mulder missen. Maar we gaan met zijn mentaliteit, creativiteit en zijn sense of place aan de slag voor het landschap van de toekomst.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
