Standbeeld Sir Lawrence Alma Tadema
Dronryp
Het standbeeld van de beroemde kunstschilder Sir Lawrence Alma Tadema staat voor zijn geboortehuis in het centrum van Dronryp.
Neem alvast een kijkje
Op de hoek van de Dubelestreek en de Brêgebuorren in Dronryp staat het witte geboortehuis én het standbeeld van de beroemde kunstschilder Lourens Alma Tadema, ook wel Sir Lawrence Alma Tadema.
Alma Tadema werd in 1836 geboren als zoon van een notaris. Hij kreeg zijn opleiding als beeldend kunstenaar in Antwerpen. In 1870 vestigde hij zich als kunstenaar in Londen waar hij zijn voornaam veranderde van Lourens in Lawrence. In Engeland wordt hij tot de belangrijkste schilders gerekend.
Hij schilderde vooral classicistische taferelen, in zijn werk beeldde hij meestal rijke aristocraten af. Maar ook was hij zakenman, liefhebber van muziek, theater en van mechanisch speelgoed.
Alma Tadema sprak Engels . Duits, Frans, Nederlands en Italiaans. Hij had bekende vrienden zoals de schrijver Oscar Wilde en Tsjaikowsky. Lawrence Alma Tadema heeft een rijk oeuvre nagelaten, waarvan een deel is te bezichtigen in het Fries Museum.
Hier vind je Standbeeld Sir Lawrence Alma Tadema
Plantsoen BrêgebuorrenBrêgebuorren
9035 AP Dronryp Plan je route
vanaf jouw locatie
-
De sluis van Alde Leie
De sluis van Alde Leie
(beluister hier het audioverhaal)
Hoe hou je het water op hoogte in een poldervaart, terwijl de schepen er ook door moeten? Met een schutsluis natuurlijk. Hier zie je het lage waterpeil aan de ene kant, het hoge peil aan de andere kant. Polder en boezem, de aan elkaar verbonden kanalen en meren in Friesland met hetzelfde streefpeil van 0,52 meter onder NAP, komen hier dus bij elkaar.
Bij deze in 2013 aangelegde Anita Andriessensluis kun je goed zien hoe zo'n schutsluis werkt. In dit geval met slechts één druk op de knop. Je vaart de sluis in als de schuiven openen en zorgt dat ze achter je sluiten. Je wacht tot het water op niveau is in de sluis en vaart verder als de deuren voor je openen. Simpel.
De trekvissen die bij Zwarte Haan het binnenwater inzwemmen kunnen hier door de vispassage naar de Friese boezem, net als bij Wier. De sluis van Alde Leie is terug, zou je kunnen zeggen, want vanaf ongeveer 1300 was hier ook al een sluis. Houten restanten en walbeschoeiingen zijn in de jaren zeventig van de twintigste eeuw in de bodem achter het café gevonden, toen er riolering werd aangelegd.
Die sluis was destijds heel belangrijk voor het dorp De Leije, dat aan de oever van een oude zeeslenk van de Middelzee lag. Er werd niet alleen water in zee geloosd, ook schepen konden hier in en uit. En door die zeehaven-functie was het een drukte van jewelste. Er werd dag in dag uit gehandeld in zuivel en vee, turf, hout en bier.
Toen het achterliggende Bildt in 1505 werd ingepolderd, was het gedaan met de economische bloei van het dorp. De sluis werd een binnensluis en De Leije veranderde in Oude Leije. De Leistervaart werd lange tijd nog wel gebruikt, maar in de jaren zeventig van de vorige eeuw kwamen er dammen en werd het stil op het water. Met de komst van de nieuwe sluis, onderdeel van het bevaarbaar maken van de Noordelijke Elfstedenvaarroute, varen hier weer bootjes door het dorp, zoals dat eeuwenlang gebeurde.
Ingesproken door:
Fotograaf Linette Raven ontwikkelt het liefst grote series met monumentale portretten van mensen uit een bepaalde omgeving/beroep. Haar contact met Joop Mulder dateert al van 2001, toen ze samen met hem voor Oerol 2002 t/m 2007 het project 'Fan twae kanten’ ontwikkelde en presenteerde. Er volgende nog vele projecten.
“Joop was een vanzelfsprekende aanwezigheid in mijn leven, hij was er gewoon.. zoals het hoort. Hij bood mij ruimte en zijn vertrouwen. Samen in de auto touren door het landschap van Terschelling of Friesland en maar ideeën spuien, een uitsmijter en weer door. Het was een unieke ervaring, met Joop als creatief pionier mee te mogen reizen. Zijn gunfactor, zijn creatieve geest en zijn blauwe twinkelogen altijd aan. Bij het elkaar weer zien, het ’hi meissie’. Later bleek niet alleen bij mij, zo mooi, allemaal dezelfde warme begroeting plus zachte-snor omhelzing.Dat was Joop. Voor nu vanzelfsprekend en vaak aanwezig in mijn gedachte.”
Dit verhaal is onderdeel van de route Gemalen Verhalen van Sense of Place
