Rommelhaven 26b
Harlingen
Als ze 22 jaar is, trouwt Elize Odewald met Jacob de Vries uit Harlingen. In 1898 is Izaäk hun eerstgeborene en al snel daarna volgen Heiman Asser en Klaartje. Na het overlijden van haar man drijft Elize met haar oudste zoon een winkel in werkmanskleding.
Neem alvast een kijkje
Elize de Vries-Odewald en Izaäk de Vries
Als ze 22 jaar is, trouwt Elize Odewald met de negen jaar oudere Jacob de Vries uit Harlingen. In 1898 is Izaäk hun eerstgeborene; en al snel daarna volgen Heiman Asser en Klaartje. Na het overlijden van haar man drijft Elize met haar oudste zoon een winkel in werkmanskleding. Dat doen ze op Rommelhaven 26b, sinds eeuwen de helft van een ‘dubbeld huis’. Bovendien gaat Izaäk op de fiets langs boeren en vissers met blauwe kielen, geblokte overhemden en laarzen.
Op Sjabbat (zaterdag) mag geen handel worden gedreven. Maar klanten mogen wel zelf spullen uit de winkel halen en later terugkomen om af te rekenen. ‘Onthoud je dag’, geeft Izaäk de zaterdagse klanten daarom mee.
In de winkel hangt een bord dat alle prijzen vastliggen. Een visserman die om een paar laarzen tegen een schappelijk prijsje vraagt, krijgt te horen: ‘Toen het je goed ging, kwam je hier nooit. Nu de tijden krap zijn, kom je om goedkope laarzen. Je kunt ze kopen, maar voor de prijs die er voor staat!’
Izaäk wordt in Auschwitz vermoord; zijn moeder Elize in Sobibor. Maar Klaartje ontspringt de dans omdat ze als verpleegster naar Indonesië is vertrokken. Tijdens de Japanse bezetting geeft ze in gevangenschap les aan kinderen in het kamp en begraaft overleden Joden.
Na de oorlog lukt het haar nauwelijks de panden die ze heeft geërfd in bezit te krijgen. Uiteindelijk worden ze ver onder de prijs verkocht. Wel worden er twee dozen met gebedenboeken, wat blauwe borden en een plant bij haar terug bezorgd. Stekken daarvan bloeien tot op de dag van vandaag bij nazaten in Amstelveen.
Vergelijkbare plaatsen
Bekijk alles-
Franeker bevrijd
Franeker bevrijd
Op 15 april 1945 wordt Franeker bevrijd. ‘s Middags bereikt een verkenningseenheid van de Royal Canadian Dragoons, komend vanuit Leeuwarden, als eerste de stad. Diezelfde dag trekken de overgebleven Duitse militairen zich terug richting Harlingen. Om hun aftocht te dekken blazen ze de brug aan het Leeuwarderend op.
In de vroege ochtend van zondag 15 april heerst in Franeker een gespannen stilte. Volgens de geruchten zouden de Canadezen Leeuwarden al in handen hebben en nu onderweg zijn naar Franeker. Reikhalzend wordt naar de komst van de Tommies uitgekeken. Maar er zijn nog Duitse soldaten in de stad. Dan wordt de stilte verscheurd door drie geweerschoten die waarschuwen voor een enorme ontploffing.
Om hun aftocht in de richting van Harlingen te dekken, blazen de bezetters de brug aan het Leeuwarderend, die meestal Saakstra’s brug wordt genoemd, op. Saakstra’s brug is een essentieel punt in de enige doorgaande route van Leeuwarden naar de havenstad. Het taaie stalen bouwwerk geeft zich echter niet zomaar gewonnen. Tot vijf maal toe moet er een springlading tot ontploffing worden gebracht, alvorens de Duitsers het genoeg vinden en haastig vertrekken. De omliggende panden lopen veel schade op. Vooral het Bondshotel, tegenwoordig de Stadsherberg, moet het ontgelden.
Onmiddellijk beginnen de inwoners van Franeker aan een provisorisch herstel. Bij het station liggen spoorstaven, die door een grote groep mannen op de schouder naar de brug worden gedragen en van kant naar kant worden gelegd. Bielzen komen daar overheen te liggen. Als het werk bijna klaar is, staat de eerste Canadese verkenningswagen al te wachten. In de middag rijdt een grote colonne Canadees oorlogsmaterieel, waaronder tanks, over de straatweg vanaf Leeuwarden naar Franeker.
Van heinde en ver is de plaatselijke bevolking naar de straatweg gegaan om het spektakel te bekijken. Aangekomen in Franeker volgt een ware zegetocht door de stad. ’s Avonds trekt het zware materieel zich weer terug richting Leeuwarden, maar de volgende dag, maandag 16 april, rijdt de colonne opnieuw door Franeker om op te rukken naar Harlingen.
De Canadezen vestigen een hoofdkwartier in het monumentale stadhuis. Ze blijven er nog tot het eind van 1945, alvorens terug te keren naar huis.
Routes in de buurt
Bekijk alles-
Waddenzeedijk - Herbaijum | Elfstedenpad: etappe 9
Waddenzeedijk - Herbaijum | Elfstedenpad: etappe 9(18.0 km)Kimswerd