CatchFish
Harlingen
Harlingen is weer een kunstwerk rijker. In De Nieuwe Willemshaven vind je het kunstwerk CatchFish. De ‘CatchFish’ is afgereisd naar de gemeente Harlingen om bewustwording rond de gevolgen van plastic zwerfafval te creëren.
Neem alvast een kijkje
Harlingen is weer een kunstwerk rijker. In De Nieuwe Willemshaven vind je het kunstwerk CatchFish. De ‘CatchFish’ is afgereisd naar de gemeente Harlingen om bewustwording rond de gevolgen van plastic zwerfafval te creëren. Het is mooi dat dit kunstwerk deze belangrijke boodschap een jaar lang uitdraagt in de kustzone van Harlingen. Heb jij het werk al gespot in De Nieuwe Willemshaven?
Over de CatchFish
De zes en een halve meter lange en ruim vier meter hoge vis is ontworpen en gemaakt door het kunstenaarscollectief CAKtwo naar een idee van Suzanne Buis. CAKtwo uit Castricum bestaat uit de drie samenwerkende beeldhouwers Marina Pronk, Berend Wijers en Fred Boon. Marina is fulltime beeldhouwer en fotograaf. Berend Wijers was jarenlang docent biologie en natuurkunde in het voorgezet onderwijs en is sinds kort gepensioneerd. Naast zijn docentschap hield hij zich ook al bezig met fotografie en beeldhouwen. Fred Boon is gepensioneerd en houdt zich al jaren bezig met beeldhouwen.
Hier vind je CatchFish
Nieuwe WillemshavenNieuwe Willemshaven
Harlingen Plan je route
vanaf jouw locatie
-
Franeker bevrijd
Franeker bevrijd
Op 15 april 1945 wordt Franeker bevrijd. ‘s Middags bereikt een verkenningseenheid van de Royal Canadian Dragoons, komend vanuit Leeuwarden, als eerste de stad. Diezelfde dag trekken de overgebleven Duitse militairen zich terug richting Harlingen. Om hun aftocht te dekken blazen ze de brug aan het Leeuwarderend op.
In de vroege ochtend van zondag 15 april heerst in Franeker een gespannen stilte. Volgens de geruchten zouden de Canadezen Leeuwarden al in handen hebben en nu onderweg zijn naar Franeker. Reikhalzend wordt naar de komst van de Tommies uitgekeken. Maar er zijn nog Duitse soldaten in de stad. Dan wordt de stilte verscheurd door drie geweerschoten die waarschuwen voor een enorme ontploffing.
Om hun aftocht in de richting van Harlingen te dekken, blazen de bezetters de brug aan het Leeuwarderend, die meestal Saakstra’s brug wordt genoemd, op. Saakstra’s brug is een essentieel punt in de enige doorgaande route van Leeuwarden naar de havenstad. Het taaie stalen bouwwerk geeft zich echter niet zomaar gewonnen. Tot vijf maal toe moet er een springlading tot ontploffing worden gebracht, alvorens de Duitsers het genoeg vinden en haastig vertrekken. De omliggende panden lopen veel schade op. Vooral het Bondshotel, tegenwoordig de Stadsherberg, moet het ontgelden.
Onmiddellijk beginnen de inwoners van Franeker aan een provisorisch herstel. Bij het station liggen spoorstaven, die door een grote groep mannen op de schouder naar de brug worden gedragen en van kant naar kant worden gelegd. Bielzen komen daar overheen te liggen. Als het werk bijna klaar is, staat de eerste Canadese verkenningswagen al te wachten. In de middag rijdt een grote colonne Canadees oorlogsmaterieel, waaronder tanks, over de straatweg vanaf Leeuwarden naar Franeker.
Van heinde en ver is de plaatselijke bevolking naar de straatweg gegaan om het spektakel te bekijken. Aangekomen in Franeker volgt een ware zegetocht door de stad. ’s Avonds trekt het zware materieel zich weer terug richting Leeuwarden, maar de volgende dag, maandag 16 april, rijdt de colonne opnieuw door Franeker om op te rukken naar Harlingen.
De Canadezen vestigen een hoofdkwartier in het monumentale stadhuis. Ze blijven er nog tot het eind van 1945, alvorens terug te keren naar huis.
